Friday, October 15, 2010

aku redha apa pun yang jadi ...

Asalamualaikum. aku dah taktau macam mana nak cakap lagi. aku memang dah kelu sangat. actually cerita dia macam ni, pukul 8 lebih malam tadi, aku dapat call dari Azil yang guna phone Afif. mula mula aku seronok tahap gaban jugak sebab Afif yang call, aku betoi betoi rindu Afif. bila Azil yang on call, hancur hati terok kot. tapi takpa aa, Azil tu kan kawan aku jugak. :)

Azil:Asalamualaikum,boleh cakap dengan Farhana?
aku:Wasalam,ni Farhana.Kenapa call?
Azil:Oh,bagus la ni Farhana. erm, ni Azil tau. Aku guna phone Afif jap.
aku:ohhh,cakaplah cepat.
Azil:Betoi ka Syamira suka Syaqib?
aku:whatt? betoi ka? aku taktau pun. sapa yang bagitau hg?
Azil:aku pun tak sure la. kan hg yang kata?
aku:aku kata? heii,apa hg mengarut ni?
Azil:dahtu kenapa Shaik guna nama hg? Shaik bagitau kami yg hg buat statement Syamira suka Syaqib.
aku:Hesh! mana ada! suka hati ja si Shaik tu, memang nak kena la dia tu hari ahad nanti.
Azil:tak payah la. jangan inform apa apa kat Shaik pasal ni. kita dua ja yang tau ya?
aku:hmph,ya la tu. tapi kalau Syamira suka Syaqib sekalipun, apa masalahnya sekarang?
Azil:buat taktau pulak. Afif la masalah nya sekarang. Jeles gila dia. cemburu kuat!
aku:haa? cemburu? Afif.. still suka.. Syamira ka?
Azil:ya la kot. hmm, okey la. kredit si Afif ni bukan banyak. Dia pun tak tau yang aku guna phone dia. ingat, rahsia tau benda ni. aku takmau shaik dengan Afif tau ya?
aku:yaa..bye.

Aku dapat rasa retaknya hati aku bila Afif cemburu. Kalau ada cemburu mesti ada cinta. Dan aku sedih sangat bila rasa cinta dia tu bukan untuk aku. Jadi lepas habis sembang dengan Azil, burger yang aku tengah makan aku tinggal ja kat ruang tamu. Semua pompuan mesti menangis kan kalau dalam situasi macam ni? Aku pun macam tu tapi aku tak menangis pun tadi. Cuma air ja bertakung dalam mata.

Aku fikir jugak, buat apa aku menangis? Ada faedah ka? Adakah lepas aku teruk teruk menangis melayan remuk redam hati aku, Afif akan datang pujuk, Afif akan terima cinta aku? Tak mungkin kan? Aku tau dalam umur macam ni aku tak layak bercakap soal hati,perasaan dan cinta. Tapi ini fakta, semua orang ada perasaan tak kira lapisan usia.

Takkan aku nak mengharap Husaini? Bukan aku nak cakap Husaini tu langsung tak berbekas dekat hati aku, tapi aku mampu ka nak menagih rasa kat sorang budak lelaki yang aku layak panggil adik? Aku faham cinta tak kira usia tapi usia macam ni ka yang dimaksudkan? Aku tak lepas PMR lagi, Husaini pulak even UPSR belum lepas. Apa ni?

Aku tak pernah salahkan Afif sebab dia buat keputusan macam tu. Aku lagi tak pernah langsung salahkan Syamira sebab dia jadi pompuan yang Afif suka. Syamira tak pernah benci aku pun, siap kata aku kawan baik dia lagi. Kalau aku nak benci dia jugak, kira durjana gila la aku ni kan? Hmm, aku rasa dah tiba masanya kot aku lepaskan perasaan ni kat Afif. Insyaallah aku akan terus cuba. Mungkin aku tak patut halang kebahagiaan lelaki yang aku suka.

huh, Aku dah teruk melalut ni. Okey la. Kat follower follower aku yang baca post ni, aku harap takpayah ungkit isu ni kat sekolah okey? Aku tengah cuba lupakan kesedihan ni. Anggap ja post yang hampa baca ni tak pernah wujud kat blog aku. Aku minta maaf jugak kat orang yang baca ni. Mungkin aku mengganggu atau aku terlalu jiwang dalam menulis ayat. Tapi apa yang aku coret ni memang terbuku kat hati aku.

Aku dah taktau nak luahkan kat sapa. Aku taksuka membebankan kawan kawan aku dengan masalah yang macam ni. Tak penting. Takpa la, sekarang ni hampa bolehkan doa untuk aku supaya aku mampu lupa perasaan sedih ni?

No comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...